Μετά το τέλος

 Ένα χαμόγελο ξεφεύγει από τα χείλη σου

Κι εγώ που πάντα πίστευα πως

Το πιο όμορφο πράγμα σε έναν άντρα είναι το χαμόγελο

Παραδόθηκα 

Η γλυκιά ανάσα σου

Η μυρωδιά του τσιγάρου και του καφέ στα ρούχα σου

Δυνατές λέξεις που γίναν ψίθυροι

Χαμογέλασα 

Δυο βλέμματα που δεν λένε να συναντηθούν

Κι ένα πουκάμισο που με προκαλεί να το φορέσω

Νυχτερινά άυπνα όνειρα

Υποταγμένα σε μερικά λεπτά αγωνίας

Ξαναγυρίζω πίσω στην εμπειρία της γέννησης μου

Θριαμβεύτρια

 Κι εσύ

τιγράκι νεογέννητο

που με υλακές και χάδια

γνωρίζει το σώμα της τίγρης μάνας του

 Κι εγώ

ήμουν σαν να’ φευγα

Ταξίδι στην αρχή του χρόνου

Για μένα, έφτασε ο καιρός του νόστου

για την πατρίδα της ψυχής μου

 Να ξέρεις

οι ψυχές δεν χωρίζουν

 ούτε μετά το τέλος (1998)