Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Η επιφάνεια της ψυχής


 Τριαντάφυλλο ο πόνος
Κι ανοίγει τα μπουμπούκια του
Προτού τα μάτια δουν το νέο χρόνο
 Πέλαγο βαθύ επίσης
Μα όχι απροσπέλαστο
Υπομονή θέλει μόνο
Όραμα
Και μια θεία χάρη συνοδηγό
Στο ταξίδι
 Τριαντάφυλλο ο πόνος
Το δέχομαι κι ευχαριστώ
 Όχι από ευγένεια
Μα γιατί οι αισθήσεις μου
 Λειτουργούν ακόμα

 Ταξίδι στο κέντρο της ψυχής
Μου πρόσφερε συλλαβιστά
Με δέος και φόβο
Δέχτηκα την πρόκληση
 Ξέχασα την ψυχή
Που οι διαδικασίες είναι ακριβές
Θυμήθηκα τ’  όνειρο
Που επιτέλους πραγματοποιήθηκε
 Λυτρώθηκε η πορεία της ζωήςαπό τα περιττά
Λύθηκαν τα μάγια των προηγούμενων γενιών
 Μα σαν μαχαίρι δίκοπο
Χάραξε ξανά
Εγκώμιο αδικίας
Ακόμα περιμένω
Στην μόνη ακτή του κόσμου
 Η νοσταλγία παραμονεύει
στα στενά της μνήμης
Κι ό,τι ξέχασα
θυμάμαι ξανά 
Πέρα από τη σκιά του καλοκαιριού
στα μεγάλα πεύκα
Σε λίγο… 
ήρθε η ώρα για το εωθινό καλωσόρισμα (2003)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου