Brothers In Arms (Εμφύλιος)

Το παρόν είναι πολύ απαισιόδοξο

The future is uncertain

Μα πιο πολύ οι ψυχές των ανθρώπων

Είναι σκληρές και αδυσώπητες

Οι καρδιές τους χτυπάνε

Σαν ένα τρομαγμένο πουλί

Μέσα στα δυο χέρια του Πατέρα-Κόσμου

Έτοιμες να πεθάνουν από ασφυξία

Αντιστροφή του κόσμου

Να πεθαίνουν τα μάτια της ελπίδας

Και να συνεχίζουν τα μάτια της λύπης

Ορθάνοιχτα και γεμάτα τρόμο

Μπορείτε να σκοτώσετε το σώμα μου

Αλλά όχι την συνείδησή μου

Even Jesus will never forget what you did

And I’ll stand at your Grave

‘Till I’m sure that you’re Dead (Masters of War/Bob Dylan)

(ellen-1994)

The Essence Of the World (Poetry)

Even though I think that

All poems are lies

I can’t wait to cease the burning fire

Of the summer time

Just weeping little words

On a virgin canvas

Sometimes I cry

Sometimes I stand in silence

The moment will never come back

Like your best friends,

It vanishes one white day-break

When you are in pain

Don’t talk

The wise fools of the world

Dictated to me

Tell me, is there any meaning for you?

Do you believe in any God?

…If you don’t believe in yourself…

Nothing like the sun,

Blinding your eyes     (ellen,1993)

It's better to burn out, than to fade away

Πληροφορίες ανεπιβεβαίωτες δηλώνουν κατηγορηματικά
ότι χάθηκες μες στην έκσταση των ονείρων σου.
Ότι συμβιβάστηκες και δεν πρόλαβες να ζήσεις κανένα
It's better to burn out, than to fade away

Ομώνω
ότι δεν θα αφήσω
το τελευταίο μου ψυχορράγημα
να γευτείς με χείλη κόκκινα
Δεν θα σ'αφήσω να με πάρεις μακριά του (2008)

"Μ' αρέσουν κείνες οι ψυχές οπ' αγαπούν με πόνο, κατέχουν να σκοτώνονται για μιαν ιδέα μόνο..."

Στη διάρκεια αυτού του φιλιού

Αναπνέω το δέρμα σου

Ξεδιψάω με το χρώμα των ματιών σου

Τρέφομαι από τους κυμματισμούς των μαλλιών σου

Άσε με να ζήσω πέντε λεπτά κάτω από το πουκαμισό σου

Και σου υπόσχομαι πως δεν θα φύγω ποτέ ξανα...  (2009)

"...και δικαίωμα, δεν έχω πια..."

'Αρνηση πρόσβασης

σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής

Να κοιτάω πίσω από το γυάλινο όριο,

αν και το περιθώριο είναι πάντα εκεί,

απροσπέλαστο, αόρατο στο γυμνό οφθαλμό,

σαν μια γυμνή αλήθεια που μόλις αποκαλύφθηκε,

για να πληγώσει με την συνειδητοποίηση πως ήταν πάντα εκεί.

Δεν θυμάμαι, στο γράφω και λυπάμαι

εγκεφαλικά κύτταρα μνήμης και προσωποαγνωσία

"καλύτερα έτσι..."

δεν έχει πολύ σημασία τι λέω,

τι δεν ειπώθηκε ακόμα έχει σημασία

όλοι περιμένουν να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους, επιτέλους...

εγώ φοβάμαι

πως έχω χάσει κι αυτή την ευκαιρία...

η εξίσωση του "δεν μπορώ"  με το "δεν θέλω"

δεν είναι μαθηματική

δεν έχει νόημα

δεν πονάει, ξεσκίζει

Σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής

Helplessness λέγεται η φίλη μου

Οι απαιτήσεις όσων στέκονται και με κρίνουν

δεν είναι δικό μου όνειδος

Κι αν δεν έχεις ζήσει τη ζωή μου,

μην κρίνεις την προσπάθειά μου

γιατί αν μπεις στη θέση μου

το ίδιο βράδυ, εσύ θα λείπεις

δεν θα σαι πια εκεί και θα σε χάσω

Επιμένω για το αυτονόητο

δεν έχω άλλη αντοχή, το παραδέχομαι

επιβιώνω όπως-όπως

σε μια χρεωκοπημένη χώρα, κοινωνία, ήπειρο

επιτέλους, ας τελειώνουμε με τους "λεπρούς", τους "νεκρούς", όλα τα βαρίδια

"τα χρήματα μας είναι απαραίτητα"

για να συνεχίσουμε την καφρική ζωή μας

για να μην σταματήσουμε να απολαμβάνουμε

έναν "paradise lost"

κι ας εξελίσσεται στο διπλανό διαμέρισμα

μια μικρή, καθημερινή τραγωδία

'Οταν έρχεται ο πόνος

λέω πάντα ευχαριστώ

Έτσι είναι άραγε η διεστραμένη φύση μου

Ή μια παράξενη αποδοχή

σιωπηλής ήττας και υποταγής στο αναπόφευκτο...

Κι αν είναι κρυφή αντίσταση

σε τι αντιστέκομαι;

Στον πόνο ή τον εαυτό μου;

Τώρα πια αυτά τα δύο έγιναν ένα

Καθόλου διαφορετικές ζωές, απαρχές, διεκδικήσεις

Μεθαύριο θάβουμε κάτι πεθαμένες συνειδήσεις

θύματα ενός επίπλαστου παράδεισου

στο βωμό του "ανθρωπισμού"

αιωνία η μνήμη για τα άτομα με ειδικές ανάγκες...

Confusion fades out the edges

Confusion blares my vision

Leaves me worshipin' nothin'

But life itself

You can take the badge of the "good Samaritan" off me...    
I have no rights, anymore   (2011)

Empty rooms, where we learnt to live without love...

Καλοκαίρι σαν βραζιλιάνικο τραγούδι
bossanova και κομψότητα
ένα αντρικό καπέλο panama
"ακολουθεί ένας jazz αυτοσχεδιασμός..."
ακούγεται από το ανοιχτό ραδιόφωνο

Κι έπειτα Cole Porter και George Gershwin
ώσπου να ευφρανθεί η καρδιά σου δίχως αλκοόλ
Λικνίζεται στο ρυθμό του τραγουδιού
απαλά και ηδονικά
σαν τον καλοκαιρινό νυχτερινό άνεμο
σαν ένα μελτέμι από τον νοτιά
σαν μια γυναίκα που τα μαλλιά της ευωδιάζουν μέλι

Και μετά...Ιρλανδία, ροκ της ανέχειας
και Νέα Ορλεάνη, μπλουζ από την ψυχή μέσα βαθιά
ελληνικό ρεμπέτικο γραμμένο με το αίμα της καρδιάς
μέσα σε μια φυλακή και παιγμένο με πολλή δεξιοτεχνία...

Πολύ χάρηκα που δεν κοιμήθηκα αυτό το βράδυ
για να μπορέσω να ονειρευτώ λίγο...(2010)

Un fauve en liberté

  Η Γυναίκα μέσα μου

είναι ένα αγρίμι

ένα θηρίο ανήμερο

που τρέφεται με ηδονή και σκέψεις

Μια τίγρη που αψηφά τους εχθρούς της

Μια οπτασία που ξέκοψε από το παρελθόν με

μια βουλιμία για ζωή που έμεινε ανικανοποίητη 

Η Γυναίκα μέσα μου

είναι μητέρα, δεν είναι μήδεια

που τρώει τα ποιήματα τα δικά της

Είναι καυτή αύρα

που φυσάει στο σώμα

του Άνδρα μέσα σου

Η Γυναίκα μέσα μου

χαϊδεύει, δεν μαστιγώνει

Σε θέλει

αλλά δεν σου δίνεται (1993)

Κοσμοθεωρία

 Κολυμπώντας ήρεμα σε ένα νυχτερινό πέλαγος

σκέπτομαι

πως όταν χαρίζω το κλειδί της ψυχής μου

κανείς δεν το δέχεται

Λοιπόν, είμαι αποφασισμένη να μην πουλήσω τίποτα

Δεν υπάρχουν αντικλείδια για τον παράδεισο

παρά μόνο μια ανοιχτή αγκαλιά που σε στέλνει εκεί (1994)

Πέντε λεπτά

 Κοιτάχτηκαν στα μάτια

Βάθος απύθμενο

Δεν πέρασαν ούτε πέντε λεπτά

από τότε

που λικνιζόμουν πανωθέ σου

Δεν πέρασαν ούτε πέντε λεπτά

από τότε

που σε εσώκλεισα στο σώμα μου 

Σε ξέρω λίγο

μα μου λείπεις

και μ’ έκανες ν’ αποζητώ σε 

Δεν πέρασαν ούτε πέντε λεπτά

κι ούτε να σε ξεχάσω πρόλαβα

Δεν πέρασαν ούτε πέντε λεπτά

και πάνω στο παιχνίδι σ’ έχασα… 

Κι έτσι πέρασαν χρόνια

Προτού

Κοιταχτούν ξανά στα μάτια (1998)

Μετά το τέλος

 Ένα χαμόγελο ξεφεύγει από τα χείλη σου

Κι εγώ που πάντα πίστευα πως

Το πιο όμορφο πράγμα σε έναν άντρα είναι το χαμόγελο

Παραδόθηκα 

Η γλυκιά ανάσα σου

Η μυρωδιά του τσιγάρου και του καφέ στα ρούχα σου

Δυνατές λέξεις που γίναν ψίθυροι

Χαμογέλασα 

Δυο βλέμματα που δεν λένε να συναντηθούν

Κι ένα πουκάμισο που με προκαλεί να το φορέσω

Νυχτερινά άυπνα όνειρα

Υποταγμένα σε μερικά λεπτά αγωνίας

Ξαναγυρίζω πίσω στην εμπειρία της γέννησης μου

Θριαμβεύτρια

 Κι εσύ

τιγράκι νεογέννητο

που με υλακές και χάδια

γνωρίζει το σώμα της τίγρης μάνας του

 Κι εγώ

ήμουν σαν να’ φευγα

Ταξίδι στην αρχή του χρόνου

Για μένα, έφτασε ο καιρός του νόστου

για την πατρίδα της ψυχής μου

 Να ξέρεις

οι ψυχές δεν χωρίζουν

 ούτε μετά το τέλος (1998)

Τυχοδιώκτης

 Η φλόγα κάνει απαλές τις σκιές

και αιχμηρές τις μνήμες

Κι όταν θυμάμαι γίνομαι επικίνδυνη

γιατί λυπάμαι τον εαυτό μου κι εκδικούμαι τους άλλους 

Ανάγκες και επιθυμίες σφιχτοδεμένες έρχονται στην επιφάνεια

είμαι άνθρωπος, δεν πολεμάω να τις διώξω

Ποιος ξέρει τι θα θυμηθώ πάλι

ποιο μισοτελειωμένο παρελθόν θα ξεσκονίσω

για να νιώσω εντελώς χαμένη (1994)

Μεταφορές

 Είμαι άδεια

σαν το ξύλινο κενό κιθάρας

που δεν την πιάνει κανείς στα χέρια του 

Είμαι μικρή

όπως η πόλη

από παράθυρο αεροπλάνου 

Είμαι θλιμμένη

σαν τα δάκρυα

μικρού παιδιού στη βροχή 

Είμαι θυμωμένη

όπως τον άνεμο

που εξακολουθεί να μαίνεται στα νότια λιμάνια 

Είμαι χωρίς σκοπό

όπως ο άνθρωπος

που δεν ερωτεύεται με την ψυχή 

Είμαι δημιουργική

σαν τη φωτιά 

που κατακαίει το δάσος 

Είμαι σκοτεινή

όπως το βάθος της ψυχής

καταθλιπτικού ανθρώπου

 Είμαι αληθινή

όπως το αίμα

σε τοίχο εκτέλεσης 

Είμαι νεκρή

όπως ο χτύπος της καρδιάς
εκείνου που δεν ονειρεύεται πια (1997)

Μικρές στιγμές

 Τα χείλη σου τα παιδικά

σου ζήτησα να τα χαράξεις

δεν κάνει να ’ναι τόσο τέλεια 

Να μην πιστεύεις μάτια μου

τις μπόρες

από λόγια και αναστεναγμούς 

Στις ανοιχτές αλέες, στα καφέ,

στα πρωινά δωμάτια,

που να στεγάσεις το φιλί; 

Στο αντικαθρέπτισμα,

στην άλλη πλευρά του ειδώλου,

τα χείλη σου, τα μάτια σου

και το φιλί δικά μου 

Δεν ξέρω τι άλλη πίστη να ‘χω

αν δεν πιστεύω

μάτια μου

τις μπόρες από λόγια και αναστεναγμούς. (1996)

C’ est triste

 Κομπάρσος στην ίδια σου τη ζωή

Στο θέατρο της ημέρας

Πήρες το ρόλο λόγω γνωριμίας

 Νέος θα πει να αλλάζεις τον κόσμο

Μα η λέξη επανάσταση

που τραγουδούσαμε αιώνες

ξεψύχησε στα χείλη σου

Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα

να βρίζεις το κορμί σου;

Ποιος σε παρότρυνε,ποιος σε ώθησε,

σε πίεσε, σε άλλαξε;  

Τι αποφάσεις δεν πήρες

αλλά σου υπαγόρευσαν;

Γιατί τα χρόνια σου

γέμισαν σκοτάδι άγνοιας;

Αφού

Δεν πήρες τα φτερά σου ακόμη

Πως μπόρεσες να τα πουλήσεις; (1999)

Όσο θυμάμαι

 Τι αγάπη δακρύων μου ‘ταξες

 Και μου ‘δωσες λίγα κομμάτια μόνο

 Μικροί έρωτες αλεξίσφαιροι

χαρούμενοι,της κάθε μέρας

ταπεινοί, όχι δικοί μου

Ούτε που ήθελα να γίνω κρίκος

στην αλυσίδα των ερωμένων

Ούτε το διάλεξα

Κι ούτε θα γίνει 

Ψάχνω παιδιά που δεν γεννήθηκαν ακόμα

 στα μάτια σου και στα μαλλιά σου

Τόσα χρόνια μαζί

μπορώ να θυμηθώ μόνο φως να υπάρχει στα μάτια σου

Το σκοτάδι το ξέχασα νωρίς 

Θυμάμαι στιγμές που δεν έζησα

Κυριακή πρωί

Στην αγκαλιά σου

Να ακούμε συμφωνίες

Από ραδιόφωνο ανοιχτό

Και σιγά-σιγά ο δρόμος

να οδηγεί σε παλιά αθηναϊκά στενά

που βγάζουν ευθεία στην καρδιά της επιθυμίας

Δεν έχω να πω πολλά

για κάτι που ελάχιστα γνωρίζω

αλλά το βλέπω να ξεχειλίζει

από την ψυχή

σαν την τελευταία σταγόνα του λικέρ

από ποτήριπου πίνουν δύο 

Ψυχή της ψυχής μου

τι αγάπη δακρύων μου ‘ταξες

Και μου ‘δωσες λίγα κομμάτια μόνο (1996)

Άγρια Άλογα

 Ακούω τη φωνή σου

βαθιά μέσα μου

να σχηματίζει δάκρυα με λέξεις

Κι η αναπνοή σου

να δίνει το ρυθμό

για να ντυθεί η ψυχή σου στα μαύρα

Η ίδια δύναμη

που σε βοηθάει να κάνεις

το γύρο του κόσμου σε μια στιγμή

-δεν καταλαβαίνεις;-

κινητοποιεί τη ροπή σου

προς την κόλαση 

Κανείς δεν θα ιππεύσει τα άγρια άλογα σου

Εκτός από μένα 

Με τη βοήθεια της ψυχολογίας του Εγώ

σκιαγράφησα την εικόνα σου

Ήμουν ήρεμη

Μέχρι που άρχισα να σε νιώθω

 μέσα από την απουσία σου

 Σε χώρεσα ολόκληρο

μέσα σε ένα μουσικό θέμα

Σε έβαλα μέσα στις αποσκευές μου

Κι ήρθα να σε συναντήσω

Ήσουν παντού εκεί

αλλά δεν σε έβρισκα 

Και τώρα ταξιδεύω μόνη

ακολουθώντας το δρόμο

που χάραξε το χαμόγελο στα χείλη σου

 Κανείς δεν θα ιππεύσει τα άγρια άλογα σου

Εκτός από μένα (1998)