Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Όσες στιγμές

Επιτέλους, άκουσα την καρδιά σου
ήταν ωραία
κάτω από τα καλοκαιρινά ρούχα

Μερικές φορές
ενώ ξέρω ότι είσαι εκεί
σε ξεχνάω εντελώς
και συνεχίζω
τη ζωή μου
και πορεύομαι

Φιλοδοξία
ή φιλοκαλία
ή ακόμα καλύτερα
φιλοξενία στην πατρίδα της ψυχής

Τι κρίμα
που τα λόγια δεν θα περιγράψουν πάλι
αυτό που ζω

Μικρά κομμάτια
λέξεις ασύνδετες
με άρωμα τριαντάφυλλο
και αλμύρα καλοκαιριού

Θερμός χειμώνας
και ακούω πάλι
τα βήματα σου
μέσα στην βροχή
ένα παιδικό φιλάκι
και ξεχάστηκα

Σαν να υπήρχες
από πάντα
χαμόγελο καραμέλα

Όσες στιγμές
διάλεξες να σαι μακριά
εγώ ήμουν δίπλα σου!






Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

λευκό γαλανό


Δεμένοι στο πλωριό κατάρτι
και οι δυο, γλυκέ μου Οδυσσέα,
μου ψιθύριζες "λόγια της πλώρης"
και άλλες παραδοχές ακριβές
της ύπαρξης και της αιώνιας ζωής


ψίθυροι και ανάσες και σιωπή
τροφή ψυχής
δροσιά τα καλοκαιρινά βράδια


Μα ξέχασες να ξεκλειδώσεις,
τα μυστικά που ευωδιάζουν άγρια μέντα


κι έμεινες μόνος ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους
προσπαθώντας να κοινωνικοποιηθείς
να κανονικοποιηθείς
περιφρονώντας την άγια διαφορετικότητά σου 


ώσπου χάθηκες στο πέλαγος των γνωριμιών, 
των φίλων και  των γνωστών
ανοιχτά της αμετροέπειας


αφού ξεκούρασες πρώτα την αξία σου 
στην απαλή αγκαλιά του τίποτα


φυλλομετρώντας τη μικρή επίγεια ζωή σου 
σαν περιοδικό της φτήνιας 
με σελιδοδείκτες στις σελίδες 
των χαμένων ευκαιριών 
και των λησμονημένων υποσχέσεων


σταθερά πέρνα το κάβο, καπετάνιε
άλλο η αδρεναλίνη, 
άλλο η καφείνη, 
άλλο η σεροτονίνη , 
ματάκια μου, 
και τα τρία σε οδηγούν σε διέγερση, 
 όμως μόνο το ένα 
καταλήγει σε γλυκιά λήθη


όμορφος φόβος
που τον νιώθεις μόνο 
όταν η ζωή σου καταλήγει στο θάνατο


θα είμαι πάντα εκεί, 
στο τέλος της νύχτας
φρουρός της αγρύπνιας
μέλι στο στόμα,
το ίδιο στόμα
για το φιλί και το αντίδωρο


τώρα το πλοίο μας-νησάκι 
πλέει προς τα ιόνια νησιά
αιώνια


κοντά στην πούντα
αποφάσισα να συνεχίσω το ταξίδι 
και έβαλα πλώρη ξανά
μαζί σου
δεμένη 
όχι σ'ενα πλοίο- φάντασμα 
που το οδηγεί ο άνεμος
αλλά με καπετάνιο 
τις θελήσεις και τις εμπειρίες μας
ψυχή μου

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Brothers In Arms (Εμφύλιος)


Το παρόν είναι πολύ απαισιόδοξο
The future is uncertain
Μα πιο πολύ οι ψυχές των ανθρώπων
Είναι σκληρές και αδυσώπητες
Οι καρδιές τους χτυπάνε
Σαν ένα τρομαγμένο πουλί
Μέσα στα δυο χέρια του Πατέρα-Κόσμου
Έτοιμες να πεθάνουν από ασφυξία

Αντιστροφή του κόσμου
Να πεθαίνουν τα μάτια της ελπίδας
Και να συνεχίζουν τα μάτια της λύπης
Ορθάνοιχτα και γεμάτα τρόμο
Μπορείτε να σκοτώσετε το σώμα μου
Αλλά όχι την συνείδησή μου

Even Jesus will never forget what you did
And I’ll stand at your Grave
‘Till I’m sure that you’re Dead (Masters of War/Bob Dylan)
(ellen-1994)

The Essence Of the World (Poetry)


Even though I think that
All poems are lies
I can’t wait to cease the burning fire
Of the summer time
Just weeping little words
On a virgin canvas

Sometimes I cry
Sometimes I stand in silence
The moment will never come back
Like your best friends,
It vanishes one white day-break

When you are in pain
Don’t talk
The wise fools of the world
Dictated to me
Tell me, is there any meaning for you?
Do you believe in any God?
…If you don’t believe in yourself…
Nothing like the sun,
Blinding your eyes     (ellen,1993)

It's better to burn out, than to fade away


Πληροφορίες ανεπιβεβαίωτες δηλώνουν κατηγορηματικά
ότι χάθηκες μες στην έκσταση των ονείρων σου.
Ότι συμβιβάστηκες και δεν πρόλαβες να ζήσεις κανένα
It's better to burn out, than to fade away

Ομώνω
ότι δεν θα αφήσω
το τελευταίο μου ψυχορράγημα
να γευτείς με χείλη κόκκινα
Δεν θα σ'αφήσω να με πάρεις μακριά του (2008)

"Μ' αρέσουν κείνες οι ψυχές οπ' αγαπούν με πόνο, κατέχουν να σκοτώνονται για μιαν ιδέα μόνο..."


Στη διάρκεια αυτού του φιλιού
Αναπνέω το δέρμα σου
Ξεδιψάω με το χρώμα των ματιών σου
Τρέφομαι από τους κυμματισμούς των μαλλιών σου
Άσε με να ζήσω πέντε λεπτά κάτω από το πουκαμισό σου
Και σου υπόσχομαι πως δεν θα φύγω ποτέ ξανα...  (2009)

"...και δικαίωμα, δεν έχω πια..."


'Αρνηση πρόσβασης
σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής
Να κοιτάω πίσω από το γυάλινο όριο,
αν και το περιθώριο είναι πάντα εκεί,
απροσπέλαστο, αόρατο στο γυμνό οφθαλμό,
σαν μια γυμνή αλήθεια που μόλις αποκαλύφθηκε,
για να πληγώσει με την συνειδητοποίηση πως ήταν πάντα εκεί.

Δεν θυμάμαι, στο γράφω και λυπάμαι
εγκεφαλικά κύτταρα μνήμης και προσωποαγνωσία
"καλύτερα έτσι..."
δεν έχει πολύ σημασία τι λέω,
τι δεν ειπώθηκε ακόμα έχει σημασία
όλοι περιμένουν να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους, επιτέλους...
εγώ φοβάμαι
πως έχω χάσει κι αυτή την ευκαιρία...
η εξίσωση του "δεν μπορώ"  με το "δεν θέλω"
δεν είναι μαθηματική
δεν έχει νόημα
δεν πονάει, ξεσκίζει

Σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής
Helplessness λέγεται η φίλη μου
Οι απαιτήσεις όσων στέκονται και με κρίνουν
δεν είναι δικό μου όνειδος
Κι αν δεν έχεις ζήσει τη ζωή μου,
μην κρίνεις την προσπάθειά μου
γιατί αν μπεις στη θέση μου
το ίδιο βράδυ, εσύ θα λείπεις
δεν θα σαι πια εκεί και θα σε χάσω

Επιμένω για το αυτονόητο
δεν έχω άλλη αντοχή, το παραδέχομαι
επιβιώνω όπως-όπως
σε μια χρεωκοπημένη χώρα, κοινωνία, ήπειρο
επιτέλους, ας τελειώνουμε με τους "λεπρούς", τους "νεκρούς", όλα τα βαρίδια
"τα χρήματα μας είναι απαραίτητα"
για να συνεχίσουμε την καφρική ζωή μας
για να μην σταματήσουμε να απολαμβάνουμε
έναν "paradise lost"
κι ας εξελίσσεται στο διπλανό διαμέρισμα
μια μικρή, καθημερινή τραγωδία

'Οταν έρχεται ο πόνος
λέω πάντα ευχαριστώ
Έτσι είναι άραγε η διεστραμένη φύση μου
Ή μια παράξενη αποδοχή
σιωπηλής ήττας και υποταγής στο αναπόφευκτο...
Κι αν είναι κρυφή αντίσταση
σε τι αντιστέκομαι;
Στον πόνο ή τον εαυτό μου;
Τώρα πια αυτά τα δύο έγιναν ένα
Καθόλου διαφορετικές ζωές, απαρχές, διεκδικήσεις

Μεθαύριο θάβουμε κάτι πεθαμένες συνειδήσεις
θύματα ενός επίπλαστου παράδεισου
στο βωμό του "ανθρωπισμού"
αιωνία η μνήμη για τα άτομα με ειδικές ανάγκες...
Confusion fades out the edges
Confusion blares my vision
Leaves me worshipin' nothin'
But life itself
You can take the badge of the "good Samaritan" off me...    
I have no rights, anymore   (2011)